برپایی دسته عزاداری به یاد میرزای جنگلی + فیلم و عکس

خبرگزاری فارس، ام‌سلمه فرد: خدمت به خلق خدا در مقابل ظلم ظالمان، برخاسته از ایمان واقعی و راستین است. کسی که با بینش سعادت اخروی برای مقابله با استکبار به پاخیزد، با رغبت قلبی و نشاط بر این امر مهم می‌پردازد. وقتی کسی وقف راهِ خدا شد، موقوفه خدا می‌شود و شهیدان خودشان را  این گونه در اختیار خدا گذاشتند.

“ای وجدان‌های نیم خفته، چشم بیداری بگشایید و ای بیداران گوش فرا دهید! ماییم که بار تاریخ را بر دوش گرفته‌ایم تا جهان را به سرنوشت محتوم خویش برسانیم. خون سرخ ما فلقی است که پیش از طلوع خورشید عدالت بر آسمان تقدیر نشسته است. یا فالق الاصباح، ما را در راهی که این چنین عاشقانه در پیش گرفته‌ایم یاری فرما”

قرار بود ساعت سه عصر دسته راه بیوفتد، حرکت اولین دسته عزاداری در ۱۱ آذر ماه به مناسبت صد و دومین سالگرد روحانی مبارز میرزای جنگلی از مسیر خانه میرزا کوچک، یعنی سبزه میدان شروع می‌شد و تا مزارش در مسجد سلیمان‌داراب رشت پایان می‌گرفت.

برای نخستین بار برخی از متولیان فرهنگی و هیئت‌های مذهبی، دسته عزاداری به یاد میرزا کوچک به راه انداختند. الحمدلله با استقبال خوبی روبه رو شد. با اینکه این اقدام باید از صد سال پیش تا به امروز هر ساله در ۱۱ آذر ماه سنتی گیلانی و ایرانی می‌شد اما مغفول ماند اما ایرادی ندارد، میرزا به دنبال این‌ها نبود اما وظیفه ماست که یاد او را گرامی بداریم.

فکرش را نمی‌کردم که این اقدام ارزشمند، این سوگواره میرزا، حالا که ۱۰۲ سال از شهادت خونینش می‌گذرد این‌گونه مورد استقبال مردم رشت واقع شود و سنتی که نبود امروز این گونه پایه‌گذاری شود. حتی در مسیر، افراد زیادی به صورت خانوادگی با فرزندان کوچک خودشان چه در آغوش و چه با کالسکه به جمعیت اضافه می‌شدند. 

همه می‌دانستند که میرزا انسان بزرگی بود اما منصفانه بگویم هیچ تلاش ویژه‌ای برای شخصیت‌پردازی چهره ملی و بین‌المللی میرزا کوچک جنگلی در جهان اسلام صورت نگرفته و هنوز میرزا در کوچه و پس کوچه‌های گیلان و رشت غریب و ناشناخته است.

حال هوای پائیزی امروز خیلی خاص بود، حس می‌کردم مردمی که این دسته عزاداری از کنارشان رد می‌شد، کمی به فکر فرو می‌رفتند که امروز چه اتفاقی رخداد داده؟ علت این جمعیت به راه افتاده در خیابان‌های رشت چیست؟ آخر میرزای بزرگِ ما در بین هم ولایتی‌هایش هم مظلوم و غریب مانده …

این گونه کمی نام میرزا در شهر رشت  طنین انداز شد. یاد عالمی که بصیر بود، زمان‌شناس بود، آنجایی که وجودش لازم بود، لباس روحانیت را از تن در آورد و اسلحه به دست گرفت و جان شیرینش را برای عدالت‌خواهی و سعادت بشریت  فدا کرد. میرزا، نماد شجاعت و مجاهدت مردم گیلان بود که براى احیای اسلام، قرآن و اقامه‌ دین و حفظ حقوق انسانیت در مقابل بیگانگان و متجاوزان، در دوران غربت قیام کرد. یاد او هرگز نباید فراموش شود.

هوا امروز کمی خوش‌تر بود و آفتاب به همراه باد خنکی جمعیت را همراهی می‌کرد. مردمی که به یاد میرزا قدم برمی‌داشتند، تمام مسیر با نوای روضه مداحان مختلف روضه‌خوان میرزا بودند. دل‌ها می‌شکست و اشک از چشم‌ها جاری می‌شد، برای بزرگ مردی که به فرموده رهبر معظم انقلاب، از همت و اراده و شخصیت و هویّت خود خرج کرد، برای اینکه به یک نسل، هویّت و شخصیت و نیرو و اراده ببخشد. این مرد تنها، این مرد با ایمان و باصفا، اگرچه در دل جنگل‌های گیلان در مظلومیت شهید شد اما شخصیت خودش را در تاریخ ایران تثبیت کرد. شهید شد اما مشعلی شد برای راهنمایی نسل‌های بعد از خودش.

هرچند حق این مرد تاریخ این گونه ادا نمی‌شود چون میرزا کوچک جنگلی علیرغم اهمیت و شهرت، از غربت خاصی برخوردار است، نسل جوان و نوجوان شناخت کافی از این عارف مجتهد ندارند، اگر میرزا کوچک به درستی معرفی می‌شد، همه شیفته او می‌شدند.

میرزا یک مکتب است که می‌توان از او درس انسانیت و آزادگی آموخت، کسی که نشان داد باوجود تمامی دلبستگی‌های دنیایی  می‌توانی برتر از خاک باشی و به افلاک راه یابی، اگر دنیا را ناچیز بپنداری و برای هدفی درست در مسیر توحید و رشد و تعالی قدم برداری، آن زمان دیگر دنیا حریفت نخواهد شد.

هر عاشقی دوست دارد به معشوق خود برسد و او را در کنار خود بیابد، امام خمینی(ره) هم در نوجوانی، وقتی آوازه این روحانی مبارز را شنید سعی کرد خودش را به گیلان برساند تا به یاوران میرزا کوچک ملحق شوند اما زمانی می‌رسد که قائله جنگل تمام شده بوده و میرزا به شهادت رسیده بود.

نزدیک اذان مغرب، دسته عزاداری به مسجد سلیمان‌داراب رسید، جمعیت در جوار آرامگاه میرزا کوچک، گرد هم آمدند تا یکبار دیگر پیمان ببندند که حافظ این انقلاب که با خون شهیدان آبیاری شده هستند و برای دفاع از آرمان‌های انقلاب و خاک ایران اسلامی مثل همیشه در میدان خواهند بود.

پایان پیام/۸۴۰۰۷